BO YULE!
Despois do Samaín a seguinte festa celta é a do Yule, non vos preocupedes, nós tampouco a coñecíamos ata hai pouco, pero pareceunos fermosa e gustaríanos que todo o mundo a coñecese. Acompañádesnos nesta viaxe histórica?
Desde o antigo Exipto festéxase o renacemento do sol, é dicir, o solsticio de inverno (21 de decembro). Na cultura celta esta festividade recibiu o nome de Yule e celébrase do 20 ó 23 de decembro. Os celtas estaban moi ligados ós cambios e ritmos da natureza, por iso celebraban o resurxir da luz (os días empezan a ser máis longos), e por iso renacía a vida aletargada pola escuridade anterior. Este nacemento do sol demostraba o equilibrio entre luz-escuridade, sendo un símbolo de harmonía, paz, amor e felicidade, xa que permitía comprender que despois de cada fin (simbolizado polo Samaín)sempre hai un novo comezo.
Durante o Yule, recollíase un tronco para decoralo con piñas, grilandas de acivro e muérdago, sendo colocado nun lugar privilexiado da casa e deixándolle agasallos e doces, isto xunto coa veneración que sentían polas árbores, foi a orixe da actual árbore de Nadal. A noite do solsticio queimábase o tronco e tamén encendíanse candeas para axudar ó sol a renacer.
Esta festa ten máis de 3000 anos de antigüidade, e como vemos non é incompatible coas celebracións do Nadal, que se empezou a celebrar na Idade Media, cando o papa Julio I decidiu fixar o nacemento de Xesucristo durante as celebracións do solsticio para evitar que se celebraran festas paganas, conseguindo que a día de hoxe esta festa esté case esquecida, aínda que supuxo a orixe das celebracións de Nadal: a árbore, intercambio de agasallos, bos desexos, etc.
Fontes: Wikipedia, teleformacion.edu.aytolacoruna .es, lunacelta,etc.
20/12/09 - Sergio Lozano Guitián
Información do artigo
